Uczeń z zespołem Tourette’a – od obserwacji do wsparcia

Zespół różnego rodzaju tików ruchowych i głosowych został opisany przez francuskiego neurologa Georges’a Gilles’a de la Tourette’a w 1885 roku. Mimo upływu czasu, przeprowadzeniu wielu badań i postępu wiedzy na temat ludzkiego organizmu wciąż wiele osób nie zna bądź nie w pełni rozumie, na czym to zaburzenie polega, a jego objawy uznawane są za przejaw złego zachowania. Tymczasem zespół Tourette’a jest złożonym neurologicznym zaburzeniem ruchowym wynikającym z braku równowagi chemicznej mózgu. Charakteryzuje się on mimowolnymi i powtarzającymi się ruchami i wokalizacją, zwanymi odpowiednio tikami ruchowymi i głosowymi. Brak wielospecjalistycznej diagnozy zespołu Tourette’a może prowadzić do interpretacji zachowania dziecka jako przejawów jego problemów emocjonalnych, psychiatrycznych lub behawioralnych. Może zatem dojść do takiej sytuacji, że dziecko będzie karane, a w wypadku pełnoletniego ucznia – nawet usuwane ze szkoły – za nietypowe zachowanie będące objawami zaburzenia.

Kilka faktów pomocnych w lepszym poznaniu i zrozumieniu zespołu Tourette’a:

• zespół Tourette’a jest złożonym neurologicznym zaburzeniem ruchowym wynikającym z braku równowagi chemicznej mózgu, 
• zespół Tourette’a jest zaburzeniem dziedzicznym, 
• zespół Tourette’a ujawnia się u chłopców aż od trzech do czterech razy częściej niż u dziewcząt, 
• objawy zespołu Tourette’a na ogół ujawniają się w dzieciństwie, zwykle między drugim a osiemnastym rokiem życia, 
• do wystąpienia pierwszych objawów najczęściej dochodzi między szóstym a siódmym rokiem życia, 
• pierwszymi objawami zespołu Tourette’a są zazwyczaj tiki motoryczne twarzy, 
• nie znaleziono żadnego skutecznego leku na zespół Tourette’a, 
• nie opracowano testów medycznych umożliwiających zdiagnozowanie zespołu Tourette’a, 
• zespołowi Tourette’a często towarzyszą inne schorzenia o podłożu neurologicznym lub zaburz...